Rozdział 18

*Camila*

Występ Ludmiły i Diego wyszedł świetnie. Gdy śpiewali, patrzyli sobie w oczy. Uuu tu chyba jest miłość! Teraz czas na Leonka i Violcie! Mam nadzieję, że dzięki tej piosence się pogodzą.

*Leon*

Stanąłem przy keyboardzie i zacząłem grać oraz śpiewać. Nie byłem skupiony, wyglądało na to, że Viola też. Myliłem nuty, słowa, klawisze. Wyszło nam strasznie.

*Angie*

- Stop, stop. Dzieciaki co się dzieje? Skupcie się troszkę! –uśmiechnęłam się do nich.

- Dam wam szanse. Macie jeszcze 3 dni na dopracowanie piosenki. A teraz koniec zajęć.

*Leon*

Było mi strasznie smutno. Pierwszy raz zawaliłem zadanie w szkole i to przez własną głupotę! Odszedłem od keyboardu, nawet nie spojrzałem na Violę i przygnębiony siadłem na krześle. Spojrzałem w nuty naszej piosenki i zrobiło mi się jeszcze gorzej, bo uświadomiłem sobie co straciłem-miłość mego życia.

*Fran*

Razem z Camilą i Maxim patrzyliśmy na smutnych przyjaciół.

- Camila, Maxi mam pomysł!

- Jaki? –spytali zaciekawieni.

- Musimy się dowiedzieć o co poszło między naszą Leonettą. Nie mogę już patrzeć na nich takich przygnębionych.! –oznajmiłam

- Ale jak chcesz to zrobić? –spytał Maxi

- Maxi ty pójdziesz wypytać Leona, a ja z Camilą Violę o co chodzi. O co się pokłócili i czy w ogóle chcą być dalej razem.

- Dobrze a co potem? –spytał Camila

- Zobaczymy, później się pomyśli! A teraz do dzieła!

Maxi ruszył w stronę smutnego Leona, a ja i Cami w stronę przygnębionej Violi.