Rozdział 12

Rozdział 12

*Leon*

-Viola? Gdzie jesteś? –krzyczałem bez skutków. Biegałem po całym domu, sprawdzając każdy pokój, każdą skrytkę. Nie było jej nigdzie. Traciłem już nadzieję, że ją odnajdę! Gdy nagle usłyszałem cichy głos:

- Tutaj, tutaj Leon w piwnicy!!!!

Zbiegłem na dół. Drzwi do piwnicy były zamknięte. Wyważyłem je z kopa i odwiązałem Violę, a ona nic nie powiedziała tylko mnie pocałowała.

*Violetta*

- Leon co ci się stało? –spojrzałam na jego nos, był cały zakrwawiony.

- Nic, walczyłem tylko o moją księżniczkę. Najważniejsze, że tobie nic nie jest! –przytuliłam go mocno.

- Leon bardzo ci dziękuje! Gdyby nie ty nie wiem co by się stało … -nie dokończyłam

- Cicho Violu, spokojnie, jestem przy tobie! –ścisnął mnie
w swoich potężnych ramionach.

- Leon, chodź opatrzymy ci ta ranę! –zaproponowałam
i sprowadziłam Leona do kuchni. W jednej z szafek znalazłam apteczkę.

*Leon*

Viola delikatnie wycierała mi nos z krwi. Następnie zrobiła mi opatrunek. Jej dłonie delikatnie dotykały mojej twarzy. Byłem tak zauroczony tą sytuacją, że aż pocałowałem mocno Violę. Tą piękną chwilę przerwał nam potężny trzask.

- Co to było? –spytała Viola

Wyjrzałem przez okno. Szalała ogromna burza.

- Wydaje mi się, że piorun uderzył w domek! –powiedziałem przytulając Violę, aby ją uspokoić.

- Leon strasznie się boję! –wtuliła się we mnie. Nagle piorun znów uderzył w nasz domek. Viola podskoczyła ze strachu. Przytuliłem ją mocno do siebie i powiedziałem: „Będzie dobrze, jestem przy tobie”. Widać było, że czuje się bezpieczna w moich ramionach. Burza szalała, a my siedzieliśmy i czekaliśmy.

*Camila*

Od kiedy poznałam John’a ciągle o nim myślę. Właśnie wybieram się do Resto, mam nadzieję, że go tam spotkam.

*John*

Ciągle myślę o Camili, chyba się w niej zakochałem! Idę do Resto, może tam będzie. Gdy tak rozmyślałem o jej pięknych włosach, cudownych oczach i szczerym uśmiechu wpadłem na jakąś dziewczynę.

-----------------------------------

Obiecany ;****